Witam i o maila pytam, czyli szyfrowanie end-to-end w Thunderbirdzie (thunderbird.net) et consortes.
Kolejny artykuł z cyklu 'Bezpieczeństwo’ w ramach wspólnego doradztwa.
„Brak rady unicestwia zamiary, udają się one, gdzie wielu doradców”
Wysyłanie i odbieranie maili z osobami, z którymi zależy nam na maximum prywatności powinno być szyfrowane asymetrycznie, czyli w tzw. standardzie OpenPGP. W Thunderbirdzie (T) od jakiegoś czasu protokół ten jest wbudowany w program, czyli wykonuje te operacje wewnętrznie.
Szyfrowanie symetryczne – ten sam plik – klucz jest używany do szyfrowania i deszyfrowania; jednym hasłem szyfrujemy i odszyfrowujemy.
Szyfrowanie asymetryczne – dwa: publiczny i prywatny.
Wszystkich wersji T nie testowałem, jednak w 91.1 wygląda to tak:
1.klikamy na główny folder naszego konta
2.po prawej na Szyfrowanie end-to-end
3.po prawej na Dodaj klucz w polu OpenPGP
4.Opcje > Utwórz nowy klucz OpenPGP
5.kontynuuj
6.ważność klucza np. 2 lata, rozmiar 4096
7.Wygeneruj klucz
8.Potwierdź
9.Po chwili wygenerowana będzie para kluczy; tajny – dla nas, publiczny – dla znajomych
10.Wymieniamy się kluczami publicznymi z odbiorcami naszych e-maili, podpisujemy je i z powrotem, o czym dalej
Jeżeli mamy klucze już wygenerowane, bądź to w innym programie, bądź od innych znajowych, musimy je zaimportować za pomocą menadżera kluczy.
Menu > Konfiguracja kont > Szyfrowanie end-to-end > OpenPGP Manager > File > Import Public Key (s) – jeśli importujemy klucze publiczne odbiorców lub
Import Secret Key(s) – nasz własny klucz prywatny.
Po zaimportowaniu klucza prywatnego (w oknie szyfrowania end-to-end) wybieramy domyślny klucz przypisany do tego konta.
Dalej, w oknie tworzonej przez nas wiadomości Zabezpieczenia > Wymagaj szyfrowania.
Jeśli chcemy, żeby to odbywało się bardziej uniwersalnie, czyli żeby T nie korzystał z własnego systemu zarządzania kluczami, tylko np. z programu GPG. (gnupg.org/), musimy najpierw zainstalować wtyczkę Enigmail (addons.thunderbird.net/en-US/thunderbird/addon/enigmail/):
Dodatki > Znajdź więcej dodatków > Enigmail > Dodaj do programu Thunderbird
Preferencje > Ogólne > Edytor ustawień > mail.openpgp.allow_external_gnupg > true
Teraz importujemy nasze klucze do T.
Znów w menedżerze wybieramy Konfiguracja kont > Szyfrowanie end-to-end > Add key > wybór 1 z 3 etc. – żeby prywatny. ID klucza prywatnego np. w zapisie sec>rsa2048/BC3AD20CB025F5410 – to klucz prywatny RSA o długości 2048 bit, a po / to właśnie ID klucza. Kopiujemy to > Save Key ID. W taki oto sposób T będzie korzystał z zewnętrznego klucza GPG.
Publiczny: Manage OpenPG Key > File > Import Public key from file.
Teraz żeby wysłać wiadomość: Zabezpieczenia > Technologia Szyfrowania
Jaką mamy wersję gpg sprawdzamy gpg –version lub gpg2 –version.
Po pobraniu wersji rozpakowujemy archiwum tar xfvj gnupg_wersja.tar.bz2
Po przejściu do katalogu z rozpakowanymi plikami robimy kompilację
./configure
make
sudo make install
np. w Ubuntu sudo apt install gnupg lub sudo apt install gnupg2.
Instalacja jest też możliwa przez menedżera pakietów.
Łatwiej jest korzystać z graficznej formy GPG. Tu polecam GPA (sudo apt install gpa). Do wyboru jest o wiele więcej takich programów na stronie GnuPG. Ten wydaje mi się najbardziej popularny. Problem – j. obcy…
Generowanie klucza na komputerze
gpg –full-generate-key
Wybieramy rodzaj klucza, np. RSA, długość hasła (1024 – 4096 bitów), data ważności klucza, naszą nazwę, e-mail, hasło do klucza.
Możemy komuś również wysłać plik zaszyfrowany przy pomocy w/w GPG:
gpg –output plik.gpg –encrypt –recipient nasz@przykład.com nazwa_pliku
Tu ciekawostka, w nawiązaniu do mojego poprzedniego artykułu o szyfrowaniu, możemy również zaszyfrować plik na lokalnym hoście (symetrycznie)
gpg –output plik.gpg –symetric nazwa_pliku
Odszyfrowywujemy , zarówno tego wysłanego, jak i zapisanego na dysku:
gpg –output nazwa pliku –decrypt plik.gpg

Kilka ważnych szczegółów.
Klucz publiczny rozpowszechniamy, wymieniamy się nim z osobami trzecimi, z którymi będziemy bezpiecznie korespondować. Żeby to zrobić najpierw musimy go wyeksportować i zapisać w pliku. Wymiana kluczy może nastąpić (najlepiej) podczas spotkania i na pendriv, ale też poprzez wysłanie bezpiecznym komunikatorem np. Signal nr identyfikacyjny (potwierdzenie przynależności klucza do właściwej osoby). Nasz korespondent musi podpisać klucz – i my jego, po czym je sobie zwrócić.
Klikamy prawym przyciskiem w programie na klucz i Sign Keys.
Klucz publiczny służy do szyfrowania wiadomości dla posiadacza klucza prywatnego. Prywatny do odszyfrowywania i podpisywania wiadomości. To co zaszyfrujemy jednym kluczem, może być odszyfrowane wyłącznie drugim z wygenerowanej pary. Klucz prywatny musimy chronić. Nie możemy go nikomu ujawniać. Należy dla bezpieczeństwa zrobić kopie zapasowe kluczy, zwłaszcza prywatnego. Jego utrata = brak dostępu do wiadomości i plików zaszyfrowanych drugim kluczem z pary.
Warto również na liście odbiorców wiadomości dodać siebie (zaszyfrować dane swoim kluczem publicznym). Umożliwi to odszyfrowanie pliku w sytuacji zgubienia oryginału.

Wspomnę także, że korzystający z poczty w przeglądarkach np. Opera, Brave, Vivaldi, przez Gmail czy Yahoo, winni zainstalować wtyczkę Mailvelope – opartą o silnik chromium (sklep Chrome). Jej ikona po pobraniu znajduje się przy logo Gmail, a także wśród innych wtyczek. Musimy udzielić jej zgody na wysyłanie zaszyfrowanej poczty oraz zaimportować do niej klucze prywatny i publiczne (klikamy ikonę rozszerzenia w oknie przeglądarki > Key Management > tutaj umieszczamy klucze odbiorców wiadomości. Kliknięcie ikony koło np. Gmail otwieramy nową wiadomość > wskazujemy odbiorców etc. > wysyłamy.

Dla 'fanatyków’ bezpieczeństwa warto wspomnieć, że są jeszcze inteligentne karty OpenPGP. Wymaga to jednak zakupu odpowiedniego sprzętu, oprogramowania, czytnika kart. Tutaj skupiam się na darmowych formach budowy bezpieczeństwa, szyfrowania. W końcu o to chodzi w społeczności Linux – wolne, otwarte, darmowe. Jak ten artykuł.
„Kto dobrodziejstwami za dobrodziejstwa odpłaca, pamięta o przyszłości, a w chwili potknięcia się znajdzie podporę”
Także nadmienię, iż można również wysłać e-maila 'anonimowo’. Oczywiście najlepiej poprzez VPN, TOR.
Darmowo, anonimowo:
GmailSecureMail, GnuPG, EnigMail, Hushmail, Guerrilla Mail (z załącznikiem), Tor Guard, Proton Mail, Anonymouse Mail, Tutanota, Zoho Mail, W3 Anonymous Remailer, CyberAtlantis, Send Anonymous Email, Send Email Message, temp-mail.org.
Tu pamietam jednak informację na jednej ze stron, że może to jakieś 3-literowe służby zza wielkiej kałuży wymyśliły, bądź kontrolują to. W końcu kto by się pofatygował o jednorazowe wysyłanie maila. 'Oni’ mogą myśleć, że terroryści np., a może być banalnie – jak czasem potrzebujemy skąś zadzwonić, bo nam padł telefon.
Szyfrujcie się!…

Odpowiedz

6 komentarzy do “Artykuły, felietony, recenzje, testy i analizy”

Król
10 lutego 2022 o 18:04
Bezpośredni odnośnik
Witam i o maila pytam, czyli szyfrowanie end-to-end w Thunderbirdzie (thunderbird.net) et consortes.
Kolejny artykuł z cyklu 'Bezpieczeństwo’ w ramach wspólnego doradztwa.
„Brak rady unicestwia zamiary, udają się one, gdzie wielu doradców”
Wysyłanie i odbieranie maili z osobami, z którymi zależy nam na maximum prywatności powinno być szyfrowane asymetrycznie, czyli w tzw. standardzie OpenPGP. W Thunderbirdzie (T) od jakiegoś czasu protokół ten jest wbudowany w program, czyli wykonuje te operacje wewnętrznie.
Szyfrowanie symetryczne – ten sam plik – klucz jest używany do szyfrowania i deszyfrowania; jednym hasłem szyfrujemy i odszyfrowujemy.
Szyfrowanie asymetryczne – dwa: publiczny i prywatny.
Wszystkich wersji T nie testowałem, jednak w 91.1 wygląda to tak:
1.klikamy na główny folder naszego konta
2.po prawej na Szyfrowanie end-to-end
3.po prawej na Dodaj klucz w polu OpenPGP
4.Opcje > Utwórz nowy klucz OpenPGP
5.kontynuuj
6.ważność klucza np. 2 lata, rozmiar 4096
7.Wygeneruj klucz
8.Potwierdź
9.Po chwili wygenerowana będzie para kluczy; tajny – dla nas, publiczny – dla znajomych
10.Wymieniamy się kluczami publicznymi z odbiorcami naszych e-maili, podpisujemy je i z powrotem, o czym dalej
Jeżeli mamy klucze już wygenerowane, bądź to w innym programie, bądź od innych znajowych, musimy je zaimportować za pomocą menadżera kluczy.
Menu > Konfiguracja kont > Szyfrowanie end-to-end > OpenPGP Manager > File > Import Public Key (s) – jeśli importujemy klucze publiczne odbiorców lub
Import Secret Key(s) – nasz własny klucz prywatny.
Po zaimportowaniu klucza prywatnego (w oknie szyfrowania end-to-end) wybieramy domyślny klucz przypisany do tego konta.
Dalej, w oknie tworzonej przez nas wiadomości Zabezpieczenia > Wymagaj szyfrowania.
Jeśli chcemy, żeby to odbywało się bardziej uniwersalnie, czyli żeby T nie korzystał z własnego systemu zarządzania kluczami, tylko np. z programu GPG. (gnupg.org/), musimy najpierw zainstalować wtyczkę Enigmail (addons.thunderbird.net/en-US/thunderbird/addon/enigmail/):
Dodatki > Znajdź więcej dodatków > Enigmail > Dodaj do programu Thunderbird
Preferencje > Ogólne > Edytor ustawień > mail.openpgp.allow_external_gnupg > true
Teraz importujemy nasze klucze do T.
Znów w menedżerze wybieramy Konfiguracja kont > Szyfrowanie end-to-end > Add key > wybór 1 z 3 etc. – żeby prywatny. ID klucza prywatnego np. w zapisie sec>rsa2048/BC3AD20CB025F5410 – to klucz prywatny RSA o długości 2048 bit, a po / to właśnie ID klucza. Kopiujemy to > Save Key ID. W taki oto sposób T będzie korzystał z zewnętrznego klucza GPG.
Publiczny: Manage OpenPG Key > File > Import Public key from file.
Teraz żeby wysłać wiadomość: Zabezpieczenia > Technologia Szyfrowania
Jaką mamy wersję gpg sprawdzamy gpg –version lub gpg2 –version.
Po pobraniu wersji rozpakowujemy archiwum tar xfvj gnupg_wersja.tar.bz2
Po przejściu do katalogu z rozpakowanymi plikami robimy kompilację
./configure
make
sudo make install
np. w Ubuntu sudo apt install gnupg lub sudo apt install gnupg2.
Instalacja jest też możliwa przez menedżera pakietów.
Łatwiej jest korzystać z graficznej formy GPG. Tu polecam GPA (sudo apt install gpa). Do wyboru jest o wiele więcej takich programów na stronie GnuPG. Ten wydaje mi się najbardziej popularny. Problem – j. obcy…
Generowanie klucza na komputerze
gpg –full-generate-key
Wybieramy rodzaj klucza, np. RSA, długość hasła (1024 – 4096 bitów), data ważności klucza, naszą nazwę, e-mail, hasło do klucza.
Możemy komuś również wysłać plik zaszyfrowany przy pomocy w/w GPG:
gpg –output plik.gpg –encrypt –recipient nasz@przykład.com nazwa_pliku
Tu ciekawostka, w nawiązaniu do mojego poprzedniego artykułu o szyfrowaniu, możemy również zaszyfrować plik na lokalnym hoście (symetrycznie)
gpg –output plik.gpg –symetric nazwa_pliku
Odszyfrowywujemy , zarówno tego wysłanego, jak i zapisanego na dysku:
gpg –output nazwa pliku –decrypt plik.gpg
Kilka ważnych szczegółów.
Klucz publiczny rozpowszechniamy, wymieniamy się nim z osobami trzecimi, z którymi będziemy bezpiecznie korespondować. Żeby to zrobić najpierw musimy go wyeksportować i zapisać w pliku. Wymiana kluczy może nastąpić (najlepiej) podczas spotkania i na pendriv, ale też poprzez wysłanie bezpiecznym komunikatorem np. Signal nr identyfikacyjny (potwierdzenie przynależności klucza do właściwej osoby). Nasz korespondent musi podpisać klucz – i my jego, po czym je sobie zwrócić.
Klikamy prawym przyciskiem w programie na klucz i Sign Keys.
Klucz publiczny służy do szyfrowania wiadomości dla posiadacza klucza prywatnego. Prywatny do odszyfrowywania i podpisywania wiadomości. To co zaszyfrujemy jednym kluczem, może być odszyfrowane wyłącznie drugim z wygenerowanej pary. Klucz prywatny musimy chronić. Nie możemy go nikomu ujawniać. Należy dla bezpieczeństwa zrobić kopie zapasowe kluczy, zwłaszcza prywatnego. Jego utrata = brak dostępu do wiadomości i plików zaszyfrowanych drugim kluczem z pary.
Warto również na liście odbiorców wiadomości dodać siebie (zaszyfrować dane swoim kluczem publicznym). Umożliwi to odszyfrowanie pliku w sytuacji zgubienia oryginału.
Wspomnę także, że korzystający z poczty w przeglądarkach np. Opera, Brave, Vivaldi, przez Gmail czy Yahoo, winni zainstalować wtyczkę Mailvelope – opartą o silnik chromium (sklep Chrome). Jej ikona po pobraniu znajduje się przy logo Gmail, a także wśród innych wtyczek. Musimy udzielić jej zgody na wysyłanie zaszyfrowanej poczty oraz zaimportować do niej klucze prywatny i publiczne (klikamy ikonę rozszerzenia w oknie przeglądarki > Key Management > tutaj umieszczamy klucze odbiorców wiadomości. Kliknięcie ikony koło np. Gmail otwieramy nową wiadomość > wskazujemy odbiorców etc. > wysyłamy.
Dla 'fanatyków’ bezpieczeństwa warto wspomnieć, że są jeszcze inteligentne karty OpenPGP. Wymaga to jednak zakupu odpowiedniego sprzętu, oprogramowania, czytnika kart. Tutaj skupiam się na darmowych formach budowy bezpieczeństwa, szyfrowania. W końcu o to chodzi w społeczności Linux – wolne, otwarte, darmowe. Jak ten artykuł.
„Kto dobrodziejstwami za dobrodziejstwa odpłaca, pamięta o przyszłości, a w chwili potknięcia się znajdzie podporę”
Także nadmienię, iż można również wysłać e-maila 'anonimowo’. Oczywiście najlepiej poprzez VPN, TOR.
Darmowo, anonimowo:
GmailSecureMail, GnuPG, EnigMail, Hushmail, Guerrilla Mail (z załącznikiem), Tor Guard, Proton Mail, Anonymouse Mail, Tutanota, Zoho Mail, W3 Anonymous Remailer, CyberAtlantis, Send Anonymous Email, Send Email Message, temp-mail.org.
Tu pamietam jednak informację na jednej ze stron, że może to jakieś 3-literowe służby zza wielkiej kałuży wymyśliły, bądź kontrolują to. W końcu kto by się pofatygował o jednorazowe wysyłanie maila. 'Oni’ mogą myśleć, że terroryści np., a może być banalnie – jak czasem potrzebujemy skąś zadzwonić, bo nam padł telefon.
Szyfrujcie się!…
Odpowiedz

Zobacz również

Arch Linux

Nanolinux

Elastix

6 komentarzy do “Artykuły, felietony, recenzje, testy i analizy”

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi