Manjaro vs. EndeavourOS

Ostatnia aktualizacja: 5 czerwca 2024, 20:26

W dzisiejszym artykule z serii Distro vs. Distro postanowiłem porównać dwie dystrybucje Linux bazujące na Arch Linux : Manjaro oraz EndeavourOS.

Manjaro to dystrybucja typu Live zbudowana na Arch Linux i skierowana do użytkowników komputerów osobistych. Manjaro to profesjonalnie wykonany system operacyjny oparty na Arch Linux. Zapewnia wszystkie zalety systemu operacyjnego Arch, ale ze szczególnym naciskiem na stabilność, przyjazność dla użytkownika i dostępność zarówno dla nowych, jak i doświadczonych użytkowników.

EndeavourOS to dystrybucja Linuksa Live w wersji ciągłej (rolling) oparta na Arch Linux. Projekt ma być duchowym następcą Antergos – zapewniając łatwą konfigurację i wstępnie skonfigurowane środowisko pulpitu na bazie Arch. EndeavourOS domyślnie korzysta z pulpitu Xfce i jest instalowany za pomocą graficznego instalatora systemu Calamares.

Jaka jest różnica pomiędzy nimi? Obydwie dystrybucje zbudowane są na Arch Linux i może tak bardzo się nie różnią od siebie?

1. Rozwój dystrybucji

Manjaro: Podobnie jak Arch Linux, Manjaro korzysta z modelu rozwoju wersji ciągłej, w ramach którego zamiast wymiany, ten sam system podstawowy będzie stale aktualizowany i unowocześniany. Manjaro jest w zasadzie „bardziej stabilnym Archem”, dodaje aktualizacje do własnych repozytoriów z repozytoriów Arch Linux, po ich przetestowaniu.

EndeavourOS: Prawdopodobnie jest to dystrybucja najbliższa Archowi. Jest znacznie bardziej minimalistyczna niż Manjaro lecz posiada wiele opcji prekonfigurowanych podczas instalacji systemu.

2. Instalacja systemu

Manjaro: Domyślnym instalatorem systemu jest dobrze znany Calamares, który po wybraniu odpowiednich ustawień zainstaluje i skonfiguruje system docelowy. Istotnym punktem Manjaro może być wybór nośnika instalacyjnego ISO: pełny, zawierający cały zestaw preinstalowanych narzędzi i programów oraz minimalny, co wskazuje na minimalną zawartość oprogramowania. Dodatkowo można wybrać nośnik ISO działający z jądrem najnowszym lub LTS.

EndeavourOS: Również używa Calamares do instalacji systemu na dysku, który daje możliwość instalacji w dwóch trybach: online i offline. Tryb offline, bez aktywnego połączenia z internetem, zainstaluje system wraz z domyślnym pulpitem Xfce. Tryb online pozwala na wybór podczas instalacji jednego z kilku pulpitów, np: XFCE4, KDE Plasma, GNOME, i3, Mate, Cinnamon, Budgie, LXQT i LXDE oraz jądro LTS.

EndeavourOS również oferuje narzędzia w instalatorze:
– espeak-ng: syntezator tekstu na mowę
– ulepszenia myszy: ulepszenia dostępności dla urządzeń wskazujących
– orca : czytnik ekranu obsługujący skrypty

3. Oprogramowanie

Manjaro: Pakiety są codziennie pobierane z Arch Linux i „kopiowane” do repozytorium pakietów Manjaro Unstable, a następnie przesyłane do Manjaro Testing w celu testowania. Gdy pakiety zostaną uznane za stabilne, zostaną przesłane do głównych repozytoriów, aby wszyscy mogli je zainstalować. Aktualizacje zabezpieczeń są jednak bezpośrednio przesyłane do publicznych repozytoriów za pośrednictwem tego, co Manjaro nazywa „szybkim śledzeniem”, co pozwala na szybsze rozwiązywanie problemów.

EndeavourOS: Pakiety zależą od głównych repozytoriów Arch Linux i dzięki temu otrzymujesz „waniliowe” pakiety od Arch Linux. Prawie wszystko z wyjątkiem środowiska pulpitu lub Menedżera okien i/lub ich motywów oraz sposobu instalacji powinno pozostać takie samo w EndeavourOS co w Arch Linux.

4. Wymagania sprzętowe

Manjaro: Minimalne wymagania to 1-2GB pamięci RAM i około 20-30GB powierzchni dysku. Automatyczne wykrywanie sprzętu komputera, np. karty graficznej i automatyczna instalacja niezbędnego oprogramowania (np. sterowników graficznych) dla Twojego systemu będzie atutem dla początkujących użytkowników.

EndeavourOS: Minimum 20 GB miejsca na dysku dla partycji głównej, minimum 4GB pamięci RAM, procesor Intel i3 lub nowszy; lub podobna rodzina procesorów.

Podsumowanie

Manjaro sugeruje, że jest bardziej stabilny niż Arch, opóźniając nowe wersje pakietów, oferując jedynie szybkie aktualizacje zabezpieczeń i poprawki błędów.

EndeavourOS to w zasadzie po prostu Arch. Ma graficzny instalator, niektóre wstępnie skonfigurowane ustawienia i dodaje własne repozytorium, ale poza tym otrzymasz w pełni rozwinięte środowisko Arch Linux.

Jeśli chcesz wypróbować dystrybucję Linux bazującą na Arch Linux, a jest to Twoje pierwsze podejście do Arch-a, proponuję Manjaro. Instalacja systemu dostarcza większość niezbędnych programów i ustawień wraz z własnym trybem aktualizacji, abyś mógł cieszyć się stabilną pracą na tym systemie.

Jeśli masz już pewne doświadczenia z innymi dystrybucjami Linux, również z forkami Arch Linux, to EndeavourOS będzie ciekawszym rozwiązaniem, dostarczając w pełni skonfigurowany „waniliowy” Arch za pomocą graficznego instalatora.

Różnice są może nieduże, lecz istotne, a wybór jak zwykle zostawiam każdemu z osobna.