Arch Linux vs. Manjaro

Ostatnia aktualizacja: 20 września 2024, 19:33

Drugi artykuł z serii Distro vs. Distro postanowiłem poświęcić porównaniu dwóch dystrybucji Linux: Arch Linux i Manjaro Linux.

Arch Linux został stworzony w 2002 roku przez Judda Vineta na bazie dystrybucji CRUX. W systemie brak graficznych konfiguratorów, lecz nie przeszkadza to w jego swobodnym zarządzaniu. Arch Linux to niezależnie opracowana dystrybucja GNU/Linux x86-64 ogólnego przeznaczenia, która stara się dostarczać najnowsze stabilne wersje większości oprogramowania.

Manjaro Linux to dystrybucja typu Live zbudowana na Arch Linux i skierowana do użytkowników komputerów osobistych. Manjaro to profesjonalnie wykonany system operacyjny oparty na Arch Linux. Manjaro zapewnia wszystkie zalety systemu operacyjnego Arch, ale ze szczególnym naciskiem na stabilność, przyjazność dla użytkownika i dostępność zarówno dla nowych, jak i doświadczonych użytkowników.

Więc jaka jest różnica pomiędzy nimi? A może tak bardzo się nie różnią od siebie?

1. Rozwój dystrybucji

Arch Linux: Arch Linux to system ciągły, Arch nie ma żadnych „wydań” co kilka miesięcy. System jest aktualizowany poprzez wydanie jednego polecenia, a wszystkie nowe pakiety są pobierane i instalowane.

Manjaro Linux: Podobnie jak Arch Linux, Manjaro korzysta z modelu rozwoju wersji ciągłej, w ramach którego zamiast wymiany, ten sam system podstawowy będzie stale aktualizowany i unowocześniany.

2. Instalacja systemu

Arch Linux: Nie posiada domyślnego instalatora systemu, instalacja Arch Linux wymaga użycia nośnika live Arch Linux, ręczne przygotowanie partycji, chroot-owanie się do niej, wgranie plików systemu za pomocą pacstrap oraz skonfigurowanie poszczególnych elementów systemu.

Manjaro Linux: Zawiera przyjazny dla użytkownika instalator Calamares, który pomoże zwłaszcza nowicjuszom w szybkim przygotowaniu systemu operacyjnego.

3. Oprogramowanie

Arch Linux: Repozytoria Arch Linux są szybko aktualizowane i zawierają najnowsze wersje pakietów. Z jednej strony jest to zaleta, lecz z drugiej może być wadą, gdyż najnowsze wersje nie zawsze są w pełni stabilne i mogą stwarzać problemy. Można również dodać obsługę repozytoriów społeczności AUR.

Obsługa pakietów odbywa się z linii poleceń – instalacja, aktualizacja i usuwanie można wykonać za pośrednictwem menadżera pakietów pacman.

Manjaro Linux: Aby zapewnić ciągłą stabilność i niezawodność, Manjaro korzysta z własnych, dedykowanych repozytoriów oprogramowania. Dzieje się tak z wyjątkiem utrzymywanego przez społeczność repozytorium użytkowników Arch (AUR). Mówiąc dokładniej, popularne pakiety oprogramowania początkowo dostarczone przez oficjalne repozytoria Arch zostaną najpierw dokładnie przetestowane (i jeśli to konieczne, załatane), zanim zostaną udostępnione we własnych stabilnych repozytoriach Manjaro do użytku publicznego.

Do zarządzania pakietami użytkownicy Manjaro mogą używać pacman-a oraz jego graficznej nakładki Pamac, która dostarcza wsparcie dla pakietów AUR, Flatpak i Snap.

4. Wymagania sprzętowe

Arch Linux: Do działania w trybie tekstowym wystarczy 512MB pamięci RAM i około 5 GB powierzchni dysku. Jeśli chcesz zainstalować Arch z pulpitem i graficznymi aplikacjami, zalecam minimum 2GB pamięci RAM i 20GB powierzchni dysku.

Instalacji sterowników do niektórych urządzeń będziesz musiał zrobić ręcznie.

Manjaro Linux: Minimalne wymagania to 1-2GB pamięci RAM i około 20-30GB powierzchni dysku.

Automatyczne wykrywanie sprzętu komputera (np. karty graficznej) i automatyczna instalacja niezbędnego oprogramowania (np. sterowników graficznych) dla Twojego systemu będzie atutem dla początkujących użytkowników.

Podsumowanie

Sam proces instalacji Arch Linux nie należy do najprostszych i śmiało można stwierdzić, iż nie jest „przyjazny dla użytkownika”. Nie zmienia to faktu, że Arch Linux jest bardzo dobrą dystrybucją, oferującą najnowsze wersje pakietów, lecz wymagającą lepszego poznania. Zaprojektowane zgodnie z zasadami „zrób to sam”. Po zainstalowaniu Arch-a będziesz zaskoczony szybkością, z jaką się uruchamia oraz sposobem otwierania i działania aplikacji. Dokumentacja Archa jest wykonana bardzo dobrze, od instalacji po rozwiązywanie problemów.

Manjaro Linux jest bardziej „przyjazny” dla początkującego użytkownika, który wciąż chce używać systemu Linux bazującego na Arch Linux, lecz skonfigurowanego i przygotowanego do działania wprost z systemu live. Instalacja jest bardzo prosta, biorąc pod uwagę użycie Calamares, który nie powinien sprawić problemu żadnemu użytkownikowi.