Android-x86 – instalacja i pierwsze wrażenia

Ostatnia aktualizacja: 30 listopada 2024, 16:05

Android-x86 jest nieoficjalną wersją systemu operacyjnego Google Android, przeznaczoną dla procesorów Intel oraz AMD x86. System bazuje na otwaroźródłowym, rozwijanym przez społeczność systemie Android Open Source Project (AOSP).

Ogólnie rzecz biorąc, Android-x86 dostarcza system (nieoficjalny) Android dla komputerów PC klasy x86 i x86_64 oraz umożliwia instalację i uruchomienie aplikacji napisanych dla systemu Android, za pośrednictwem Google Play.

Dla celów tego testu użyłem obrazu iso Android-x86 w wersji 6, która jest kompatybilna z Android 6 Marshmallow.

Niniejszy wpis ma charakter czysto poglądowy i może różnić się od Twojej instalacji i aktualnej wersji systemu.

Instalator umożliwia zainstalowanie systemu na osobnej partycji, dysku twardym, pamięci USB oraz wewnątrz istniejącego systemu plików: ext3, ext4, ntfs i fat32. Oznacza to, iż Android-x86 można zainstalować, np. w katalogu domowym istniejącej dystrybucji Linux lub w katalogu systemu MS Windows. Instalacja na pamięci USB z systemem plików FAT32 nie jest zalecana, ponieważ Android-x86 będzie traktował tę instalację jako system live, bez możliwości zapisu danych osobistych i doinstalowanych aplikacji.

Instalacja nr 1 na maszynie wirtualnej

Zawsze w pierwszej kolejności sprawdzam, nie testowane jeszcze systemy, w maszynie wirtualnej.
VMWare Workstation 14 nie był w stanie uruchomić obrazu systemu.
Pomimo, iż przyznałem maszynie wirtualnej 3GB pamięci RAM i 4 rdzenie procesora, system live był niezdolny do normalnej pracy.
Z powyższego powodu, wykonałem próbę instalacji Android-x86 w VirtualBox.
System uruchomiłem w VirtualBox, po wybraniu „Linux inny 2.x/3/x/4.x”.

Instalator działa w trybie tekstowym i jest bardzo uproszczony, w porównaniu do instalatorów innych dystrybucji linuksowych.
Z uwagi, iż wykonuję instalację w maszynie wirtualnej, bez przygotowanego dysku i partycji, instalator nie wykrył żadnego urządzenia.
W takim przypadku wybrałem opcję „Create/modify partitions”.

Instalator umożliwia utworzenie Tablicy Partycji GUID (GPT). W moim przypadku jest to niekonieczne, więc wybrałem „No”.

W kolejnym kroku, instalator uruchomił konsolowy program do edycji partycji „cfdisk”.
Utworzyłem jedną partycję wymiany SWAP oraz drugą na system.

Po wyjściu z programu partycjonującego, zostałem z powrotem przeniesiony do ekranu wyboru partycji, która będzie użyta na system docelowy.

Następnie można wybrać system plików nowej partycji: ext4, ntfs lub fat32. Jeśli instalacja ma być przeprowadzona na istniejącej partycji i w istniejącym systemie operacyjnym, należy NIE formatować wybranej partycji docelowej. Formatowanie partycji zawsze skutkuje usunięciem całej jej zawartości!

Teraz masz możliwość zdecydowania czy chcesz zainstalować program rozruchowy GRUB, czy skonfigurujesz ręcznie już zainstalowany GRUB innej dystrybucji Linux. Jeśli nie posiadasz zainstalowanej na dysku innej dystrybucji lub instalujesz na pamięci USB, którą będziesz chciał użyć na innym komputerze to instalacja GRUB jest zalecana.

Instalator proponuje również utworzenie dodatkowego katalogu „system”, który umożliwia debugowanie systemu, lecz wymaga dodatkowej przestrzeni dysku oraz instalacja może potrwać trochę dłużej.

Następnie pliki systemu Android-x86 zostaną skopiowane na wybrany nośnik docelowy.
Po zakończeniu wszystkich operacji, uruchom ponownie system i wysuń nośnik live.

Pierwsze uruchomienie po instalacji (jak również w trybie live) wymaga skonfigurowania konta Google.
Na maszynie wirtualnej było to niemożliwe, z tego samego powodu, co używanie systemu live – brak mocy obliczeniowej.

Tak więc moja przygoda z Android-x86 na maszynie wirtualnej została definitywnie zakończona.

Instalacja nr 2 na maszynie fizycznej

Drugą próbę instalacji przeprowadziłem na fizycznej maszynie, tutaj: na moim laptopie, który posiada 2 rdzenie procesora 1.9GHz i 3 GB pamięci RAM. Instalację postanowiłem wykonać na nieużywanej partycji /dev/sda5.

Za pomocą polecenia 'dd’ nagrałem obraz iso na sformatowany wcześniej nośnik USB.
Niestety, uruchomienie systemu live z tego nośnika zatrzymało się na próbie znalezienia systemu Android.
Spróbowałem jeszcze raz z wersją 6.x 64bit (pierwsza to 6.x 32bit) oraz 7 RC – również z tym samym rezultatem.
W takiej sytuacji nagrałem obraz iso na czystą płytę DVD i… system live ruszył.
Drugi rozruch z tego samego nośnika, wybór instalacji na dysku zamiast live, według powyższej instrukcji zatrzymał się po wyborze instalacji programu rozruchowego GRUB.
Trzeci rozruch z płyty DVD, ponowne formatowanie partycji sda5 oraz nie wybranie GRUB do instalacji poskutkowało pozytywnym zakończeniem kopiowania plików na dysk. Niestety, po skopiowaniu plików, instalator rozpoczął synchronizację, która trwała ponad 25 minut i nie chciała się skończyć, więc… trochę się zniechęciłem i zrobiłem twardy reset maszyny.

Po restarcie uruchomiłem laptop z mojego domyślnego distra, podmontowałem partycję z plikami Android-x86. Wszystko wyglądało ok, więc nie zostało mi nic innego, jak dodać wpis do GRUB-a. Aby wpis nie zniknął po aktualizacji systemowej, należy dodać swój wpis do pliku:
/etc/grub.d/40_custom
o treści:
menuentry "Android-x86" {
set root='(hd0,5)'
linux /android-x86/kernel
initrd /android-x86/initrd.img
}
gdzie „root” musi prowadzić do partycji z plikami Android-x86, np:
/dev/sda = hd0,0
/dev/sda1 = hd0,1
Jeśli instalacja było zrobiona na pendrive, bez posiadania innych dysków twardych, to będzie to prawdopodobnie:
/dev/sdb = hd1,0
Aby sprawdzić, która to partycja, użyj jednego z poleceń:
sudo fdisk -l
sudo blkid
lsblk
df -h

Następnie wykonaj aktualizację GRUB:
sudo update-grub

Po tych zabiegach nie pozostało mi nic innego, jak zrestartować maszynę i wybierając z listy GRUB: Android-x86 uruchomić nowy system. Niestety, system się nie uruchomił, zatrzymując się ponownie na próbie wykrycia systemu Android-x86.

Guglarka wyrzuciła podobne problemy, więc zastosowałem się do jednej z rad.
Pliki systemu Android-x86 zostały skopiowane do katalogu „android-x86” na partycji docelowej.
Należało zmienić jego nazwę na „android”, co można zrobić poleceniem, w podmontowanej partycji:
sudo mv android-x86 android
oraz zmienić poprzedni wpis w pliku „40_custom” na:
menuentry "Android-x86" {
set root='(hd0,5)'
linux /android/kernel
initrd /android/initrd.img
}
i ponownie odświeżyć listę GRUB-a.

Ponowny restart umożliwił mi uruchomienie systemu Android-x86 i skonfigurowanie konta Google.
Zainstalowałem dwie aplikacje ze sklepu Google Play: Firefox i zrzut ekranu.
Pierwsza działa bez problemu, druga w momencie jej uruchomienia odwraca mi obraz o 90 stopni, myśląc że jest to smartphone.
Trzecia aplikacja, na której zależało mi, aby ją zainstalować, nie mogła być zainstalowana, wyskoczyła informacja: niewłaściwy system operacyjny.
I to był definitywny koniec z testowaniem tego systemu.

Podsumowanie
Samo uruchomienie systemu i jego późniejsza instalacja nie poszła gładko i spowodowała sporo bólu oraz przekleństw.
Instalacja większości aplikacji powinna być bezproblemowa, czego nie mogę gwarantować, gdyż zainstalowałem tylko dwie.
Domyślnie pre-instalowane aplikacje działają bezproblemowo.

Dużym minusem jest pokaźna konsumpcja pamięci RAM. Wbudowany emulator terminala pozwolił mi na sprawdzenie poboru pamięci RAM w kilku wariantach:
– system po uruchomieniu, bez dodatkowych aplikacji: 1700 MB
+ uruchomiona przeglądarka www Chrome: 2000 MB
+ uruchomionych 5 dodatkowych aplikacji: 3000 MB, co wyczerpało cały mój zasób RAM-u i spowodowało totalną zawiechę.

System jest spakowany w jeden moduł i trochę przypomina swoją budową Puppy, Slax lub Porteus.
Aktualizacje, nowe aplikacje oraz ustawienia osobiste przechowywane są w oddzielnym podkatalogu „data”, co uniemożliwia zepsucie głównego modułu, czyli systemu.

Osobiście uważam, że przeportowany Android na platformę x86 jest całkiem udaną produkcją, pomimo opisanych wpadek i niedogodności.
Jeśli chcesz przetestować Android na swoim komputerze, to jest to dobre rozwiązanie.

Post Scriptum
Alternatywnym sposobem zainstalowania systemu bez użycia wbudowanego w iso instalatora jest zamontowanie iso, skopiowanie na wybraną partycję lub katalog, w istniejącym systemie 4 plików z ISO, do nowego katalogu o nazwie „android”:
– initrd.img
– kernel
– ramdisk.img
– system.sfs
+ utworzenie podkatalogu „data”
+ wpis do GRUB-a